Podsumowanie Pobytu w Kalifornii

Palo Alto, siedziba facebook’a, miejscowość usytuowana pomiędzy San Francisco a San Diego. Miasta te łączy kolej Caltrain z wagonami przystosowanymi do przewozu rowerów. Palo Alto leży w tzw. Dolinie Krzemowej, skupiającej wiele siedzib znamienitych producentów półprzewodników  jak i producentów oprogramowania. Nieopodal znajduje się Uniwersytet Stanforda, gdzie realizowałem roczne stypendium.

Stanford - widok od strony Owalu

Stanford - Main Quad

 

Campus Uniwersytetu jest jednym z największych w USA. Zdominowany jest przez piękne budynki w stylu hiszpańskim wybudowane z piaskowca, chociaż jest i wiele nowoczesnych budynków, zupełnie nie przystających stylem, a nawet brzydkich.

Podsumowanie dotyczy rowerowego punktu widzenia, moich eksploracji okolic jak i wypraw w dalsze zakątki Kalifornii. Przede wszystkim chciałbym jednak rozwiać kilka stereotypów dotyczących tego miejsca.

Utah Bikepacking - Relacja

Dzień 0

Rower wysłany kurierem już czeka na mnie w hotelu w Cedar City. Żeby tam dotrzeć wybrałem samolot z San Francisco do Las Vegas, a następnie bus (St George shuttle) z przesiadką w St George. Zajęło to praktycznie cały dzień. Trochę czasu zajmuje mi poskładanie roweru i spakowanie całego dobytku, który ma być mi domem przez kolejne 7 dni. Sporo tego, zapakowałem dużo jedzenia i wody (5L) , bo nie wiem czego się spodziewać. Jest gorąco, a przestrzenie między punktami zaopatrzenia i źródłami wody na zaplanowanej trasie są odległe.

Dixie+ Bikepacking

Jak to zwykle bywa u ludzi z pasją, po powrocie z wyprawy zastanawiam się jaką lokalizację wybrać na kolejną eksplorację. Z wielu powodów padło na Utah, USA. Chyba najbardziej znaną rowerową mekką Utah jest region Moab. Tym razem jednak nastawiłem się na oderwanie od cywilizacji i bikepaking zamiast endurowania z bazą w Moab. Zaplanowałem pętlę około 900 km po południowo-zachodnim obszarze Utah, znanym również jako Dixie.

Dixie to m.in. Lasy Państwowe USA z siedzibą w Cedar City, Utah rozciągające się prawie na 270 km (170 mil) w poprzek południowej części Utah. Dixie to ogromny obszar, obejmujący Kanion Bryce, Płaskowyż Wodnika (Aquarius Plateau),  a nawet obszar pustynny okolic Escalante. Innymi słowy jest to obszar zdywersyfikowanego krajobrazu ze scenerią powodującą opad szczęki. 

Wysokość zróżnicowana jest od 850 m (2800 stóp) koło St George do 3453 m (11332 stopy) - Góra Boulder. Góra ta należy do jednego z największych najwyżej położonych płaskowyży USA pokrytego setkami małych jezior znajdujących się na wysokościach 3050-3350 m nad poziomem morza (10000-11000 stóp). Stąd zapewne nazwa płaskowyżu: Aquarius Plateau (Płaskowyż Wodnika).

Roślinność Dixie to pustynnego typu niskie piętra roślinności o małej gęstości, niskie sosny i jałowce dominujące na średnich wysokościach oraz lasy osikowe i iglaste porastające wyższe partie gór. Podłoże to szuter, piach, glina, pylaste drogi, trochę luźnych kamieni. Większość trasy to szutry i drogi leśne, trochę singletraków i trochę szosy.

Przy planowaniu trasy wykorzystałem ślady gps Dixie 200 oraz skorzystałem z pomocnych uwag lokalesa Dave'a Harrisa, za co mu jestem wdzięczny.

Garść statystyk z wyprawy, która trwała 7 dni:

Dystans całkowity: 881 km
Suma przewyższeń: 21300 m
Czas ruchu: 79h 2'
Prędkość średnia ruchu: 11.1 km/h

Poniżej znajduje się galeria wybranych zdjęć. Pełną relację z wyprawy zamieszczę wkrótce.

Dixie Plus, Utah

Tych, którzy oszołomieni spektakularną scenerią Dixie, już się pakują, muszę ostrzec, że jazda w tamtejszym terenie nie przychodzi łatwo. Nie wynika to z trudności tras, które zaliczyłbym do xc, ale z warunków pogodowo-terenowych. Pogoda może zmienić się od czterdziesto-stopniowych upałów do gradobicia. Na wysokości około 3000 m już odczuwa się trudności w oddychaniu zwłaszcza, że wilgotność powietrza może być niższa niż 25%. Dodatkowo słońce wypala skórę, a temperatury sięgają najwyższych w USA (zanotowany rekord wynosi 47 stopni Celsjusza). Duże obszary pozbawione są cienia, a i o wodę nie jest łatwo. Podobnie z uzupełnianiem zapasów jedzenia. Wysoko położone klify oraz płaskowyż w wielu miejscach nie są pokryte lasem i stają się niebezpieczne podczas burzy z piorunami. Mimo wszystko warto. Jeśli ktoś miałby ochotę powtórzyć trasę, sugeruję poświęcić dwa razy więcej czasu, bo jest co podjeżdżać ;-)

Uchwyty gps

Odbiornik gps to bardzo przydatne urządzenie podczas eksploracji nieznanych terenów. Nie wyobrażam sobie pokonywania np. pustynnej Arizony bez odbiornika gps – w wielu miejscach szlak nie był oznaczony a nawet zanikał. Oczywiste wydaje się, że gps trzeba przymocować do roweru, najlepiej do kierownicy lub mostka. Jednak mocowanie samo w sobie nie jest już tak oczywiste. Okazuje się, że zaprojektowanie uchwytu gps jest nie lada wyzwaniem z uwagi na wibracje podczas terenowej jazdy. Świadczy o tym fakt, że na rynku niewiele jest uchwytów gps, które z powodzeniem można zastosować do jazdy rowerem po wertepach. Co więcej niektóre dedykowane dla rowerów uchwyty gps są zaprojektowane delikatnie mówiąc niezgodnie ze sztuką inżynierską.

Garmin Dakota w uchwycie RAM Mount i obejmie z tworzywa sztucznego

Demo weekend

Tak się złożyło, że w weekend w okolicy odbywały się testy rowerów Yeti (sobota) i Santa Cruz (niedziela). Rowery Yeti można było testować w Santa Teresa Park w okolicach San Jose. Park to wzgórza porośnięte suchą, spaloną słońcem trawą, kilka ścieżek i żwirowych dróg pożarowych, dwa fajne zjazdy usłane sporymi kamieniami i ostre switchbacki. Lokalizacja demo rowerów Santa Cruz była zupełnie odmienna i bardziej zbliżona do polskich warunków. Las El Corta de Madera od rana zasnuty był mgłą, sporo błota, trochę korzeni i kamieni, małe hopki, w większości łatwe singletracki. Zjazdy w Santa Teresa były mniej strome, ale trudniejsze technicznie. Postanowiłem przetestować dwa „gorące” rowery: Yeti SB 95 i Santa Cruz Tallboy LTc.

Bezsenny wyścig szlakiem Arizona Trail

Około 500 km szlaku Arizona to długi dystans jak na wyścig rowerami górskimi, ale z drugiej strony nie dość długi dystans jak na epicką wyprawę. Tym razem chciałem poczuć  smak wyścigu, ciągle dobrze bawiąc się  na szlaku. Jednak nic nie jest takie jak się wydaje. Wyścig ten, jak to podsumował Steve Wilkinson, ma zęby; ja powiedziałbym, że ma kolce i to nie tylko w przenośni, ale i dosłownie. Kolce, przez które nie wiele brakowało, abym nie ukończył.

AZTR 2012

Arizona Trail wzywa

Start: Piątek, 13 kwietnia, 2012 – 9:00 rano
AZT Trailhead, Parker Canyon Lake

Arizona Trail Race jest samowystarczalnym wyścigiem na rowerach górskich przebiegającym wzdłuż szlaku stanowego przez pustkowia Arizony.

6-cio biegowy eksperyment

Nie ma idealnego roweru, a tym bardziej idealnego napędu. Próbowałem już wielu dostępnych rozwiązań: 3x9, 1x9, 2x10, 14-biegowa piasta Rohloffa, 3-biegowy Sturmey Archer, singlespeed... żaden z tych napędów nie zachwyca. Obecnie testuję napęd 1x6...

Jak zabić zwinność roweru

Będzie o oponach. Opona jako składowa masy obracającej się koła znajduje się najdalej od osi jego obrotu. W konsekwencji moment bezwładności koła w dużej mierze zależy od masy opony. Parametr ten doskonale opisuje żwawość roweru, łatwość przyspieszania, a co za tym idzie jego zwinność. Zarówno w rowerze na kołach 26" jak i 29" zmiana opon (momentu bezwładności) jest wyczuwalna. W kołach 29" moment bezwładności już na starcie jest większy niż w kołach 26", dodatkowo wybór opon może prowadzić do gigantycznej zmiany od "jak świetnie te koła się toczą" do "dlaczego ten rower nie chce jechać"....

Plastic toys for big boys - Niner Jet 9 RDO recenzja

W sumie nie jestem aż tak dużym chłopcem ;). Ledwo wpasowałem się w rozmiar S tej ślicznej ramy wykonanej z matrycy wzmacnianej włóknami węglowymi, materiału potocznie nazywanego carbonem. Rama rzeczywiście wykonana jest bardzo starannie, robi wrażenie bardzo solidnej, przekroje rur są ogromne. Jedyne do czego można się przyczepić, to logo wpasowane w główkę ramy, gdzie również trafiają cable przerzutek, które po prostu wygląda tandetnie. Rama jest piękna, ale jak ten rower jeździ?

Bike porn

Terralogic: czy ta technologia działa?

Jeżdżąc od jakiegoś czasu na singlespeedzie zacząłem rozumieć dlaczego wiele osób wstawia sztywny widelec do takiego roweru. Bujanie bardzo przeszkadza na podjazdach. W Leftym często aplikowałem blokadę skoku. Lefty "poszedł precz" więc przyszła pora wybrać coś w zamian. Sztywniak to zbytnia katorga. A może by tak wideł, w którym nie trzeba manipulować pokrętłami? Fox Terralogic 29?

Cannondale Lefty idzie precz

Cannondale Lefty RLC 140 to genialnie pracujący przedni amortyzator sprężynowy z tłumikiem Foxa upakowany w jedną goleń. Przez pewien czas myślałem, że znalazłem ideał, amortyzator "wybierający liście", sztywny i solidny z możliwością blokady, regulacji kompresji, a jego niska masa to dodatkowy bonus. Wszystko prawda, ale do czasu...